Shkruan: Hisen Berisha – Deputet ne Kuvendin e Kosoves
Si do të dukej një akt i tillë i ndezjes së qirinjëve në Beograd nga serbet atjë, për shqiptarët që i vrau, masakroi, Serbia pa dallim pleq, plaka, fëmij deri edhe gra shtatzëna, e që i dhunoi seksualisht vajzat e gratë shqiptare, në Kosovë.
Mirë është kur bashkëndjejmë me dhimbjen e tjerëve, por a nuk duhet edhe në ketë teme të vlej parimi “reciprocitetit” i shokut Albin, e shoqeve “Vjosa” e “Albulena”?
Mirë që po bashkëndjejmë me ketë rast sepse ishin fëmij të pafajshëm për asgjë.
Por, njejtë të pa fajshëm ishin edhe fëmijet e Zejnë Jasharit të Prekazit, Abdullahin, Bujarin, Blerimin, bashkë me gruan e nanën e fëmijëve, edhe beba e Deliajve të Abrisë, që ia masakruen nanën, e bebës ia kishin mbushur biberonin me gjak të nanës së masakrueme, e kishin lanë mbi trupin e saj dhe ka vdekë më vonë. Të tilla tmerre monstruoze të kryera nga serbt e Serbisë ka në çdo pjesë të Kosovës.
Më herët, shoku Albin, ngriti në piedestal si vëllamin e tij Oliver Ivanoviçin, i cili shkoi në ferrin serb, me duar të lyera me gjak shqiptarësh. Me po të njëjtin devocion, pëkujtoi shoku Albin, edhe Zoran Gjingjiqin, baskëpunëtorin e Karagjiçit e Mladiçit, që brenda një nate masakruan tetë mijë boshnjak pa dallim moshe e gjinie.
Po mundohem ta shoh këtë si akt humaniteti apo kurtoazi protokolare, por menjëherë po me shkon mendja te pyetja, pse Kryeministri, as Presidentja, as Ministrja e tyre e drejtësisë, as askush i sojit të tyre politik, nuk u panë kurr të ndezin qirinjë për viktimat, e të vrarët e luftës së fundit në Kosovë, në Bosnje, në Kroaci, nuk u panë kurr të ndezin qirinjë për viktimat e aktit terrorist të 11 Shtatorit, 20011, në SHBA, për 19 fëmijet, në Texas, fëmijet-nxënës e arsimtarë në Nashvill, 20 fëmijët e gjashtë anëtarë stafi në Neëë Ton, Conecticat, etj. Viktimat e termetit në Turqi, në Shqipëri, etj.
Pse nuk ndezët qirinj shokë e shoqe të pushtetit?!
Mbase serbet po i zë mallkimi nga Zoti, për krimet e kryera ndaj fëmijëve e popujve të pafajshëm, ndaj të cilëve luftuan për t’ua mohuar lirinë në tokat e shtëpitë e tyre.
“Zoti nuk është mace me të grrithë”!
A mund të jetë humanist një person si këta që ndezën qirinj, nëse kur është dashur të veshi uniformën e të ngjesh armën, si moshstarët e tij, për tu vënë në mbrojtje të popullit e vendit të vet nga Serbia fashiste, ky ka refuzuar rolin e luftetarit për liri, edhe pse sot me hipokrizi e mban titullin e veteranit të luftës!?
Si mud të konsiderohet as respect protokolar ky akt i Kryeminsityrit, rrugëtimi politk i tëë cilit është me shumë pikëpyetje?
Si mund të tregoj takt protokolar dhe vlerësim institucionalo një person që ka qenë kundër vlerave sublime kombëtare si UÇK dhe lufta për liri, ishtë kundërshtarë i të gjitha vendimeve e marrëveshjeve ndërkombëtarë që e kan futur Kosovën në procsin politk të bërjes shtet?
Si mund ti besohet në sinqeritetin e sjeiljes diplomatike, një përsoni që edhe aktin më të lartë të luftës dhe lirisë, shpalljen e pavarësisë, e ka quajtur akt tradhtie?
Si mund të konsiderohet njëri që tregon ndjeshmëri ndaj akteve të tilla terroriste si këto ne Serbi, personi që ka fyer luftën, vlerat e luftës dhe bartësit e saj i ka quajtur kriminel dhe u ka uruar shkuarje në hagë, duke i ftuar edhe diplomatët ndërkombëtarë që ti arrestojnë çlirimtarët si kriminel lufte?
Si mundet të konsiderohet i ndjehshëm një njeri si Kryeminsitri, i cili për ardhje në pushtet ka ngritur çdo lloj kauze të rrejshme, për të cilat janë humbur edhe jetë të rinjsh.
Si mund të konsiderohet i ndjeshëm një person i cili me të ardhur në pushtet e ka shndërruar në ferr jetën e qytetarëve të vendit dhe vet shtetin, duke e falimentuar ekonomikisht, varfëruar në aspektin social, degraduar në aspektin moral, shkatërruar në aspektin politk, u aka hmbur përspektivën dhe s’ju kalënë rrugë tjetër veç ikjes nga vendi për një jetë më të mirë?
Prandaj kjo ndëzje qirinjsh kërkon çasje profesionale, socilogjike, nëse është çështje e kodit gjenetik të pjesmarrësvenë ketë kurtuazi homazhi, në ndryshimin e të cilit ka investuar Serbia për kohë të gjatë???
Kurse lidershipi aktual që u gjend në shesh për tu solidarizuar me situatën në Serbi, po tregon jugonostalgjizmin meqë edhe ashtu janë pasardhës të baballarëve që e ëndërrojnë kthimin në Jugosllavinë e vjetër të re. Kështu që nuk na befasojnë Albini as Vjosa e Albulena, edhe nëse e ngrisin flamurin në gjysmë shtizë!
